پاورپوینت تاریخچه زبان و خط در عهد باستان - دانلود رایگان
دانلود رایگان
دانلود رایگان لینک دانلود و خرید پایین توضیحاتدسته بندی : پاورپوینتنوع فایل : powerpoint (..ppt) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )تعداد اسلاید : 59 اسلاید قسمتی از متن powerpoint (..ppt) : به نام خداوند مهربان عنوان : تاریخچه زبان و خط در عهد باستان تعریف زبان و خط زبان زبان مجموعه‌اي از نشانه‌ها و دلالتهاي وصفي است كه از روي قصد ميان افراد بشر براي القاي انديشه يا فرماني يا خبري از ذهني به ذهن ديگر به كار برود زبان وسیله ای است که برای رابط، تفاهم و انتقال پیام بین آدمیان به وجود آمده است . خط خط عبارتست از نشانه ها واشکالی از حروف که این شکلها کلمات شنیدنی را نشان میدهد و دلالت برنیات درونی انسان دارد نوع ديگر از وسايل ارتباط ذهني ميان افراد بشر خط يا نوشتن است درباره ی خط و زبان نعمت داشتن " زبان واندیشه "و به دنبال این دو،دستیابی انسان به «خط وکتابت» بارزترین ویژگی برتری انسان نسبت به سایرموجودات است.خط ونوشته را شاید بتوان مهمترین اختراع بشر در طول تاریخ دانست چراکه نوشته ها، مجرای انتقال اطلاعات،ثبت وضبط تاریخ هستند زبان نقش اساسی در تکامل فرهنگ داشته است زبان در اثر روابط اجتماعی به وجود آمده و سپس بوسیله آن آداب و روسوم از نسلی به نسل دیگر منتقل گردیده است ن گاه کوتاه ی به نقشی که خط در فرهنگ و هنر بشر دارد ارج و ارزش آن را بر ما روشن میکند زیرا اگر خط نبود چگونه بشر میتوانست دانشها و دانستنیها را به وسیله آن بنویسد و از دستبرد زمان نگاه دارد بدین گونه پیدایش خط را باید یکی از بزرگترین رویداد های تمدن بشر دانست رویدادی که هر چه زمان بیشتر از آن بگذرد ارزش و اهمیت آن روشنتر میگردد خط با فرهنگ بشر در آمیخته و جز جدایی نا پذ یر آن شده است. چه کسی نخستین بار به فکر الفبا افتاد؟ حرف های الفبا علائم صوتی هستند. الفبای انگلیسی از الفبای رومی گرفته شده که 2500 سال از پیدایش آن می گذرد. حروف بزرگ در زبان انگلیسی عیناً همان حروفی است که در سنگ نبشته های رومی در سه قرن پیش از میلاد حک گردیده بود . پیش از اختراع الفبا، بشر برای ثبت وقایع یا رساندن مطالب خود از کشیدن تصویر استفاده می کرد تصویر نگاری که خود نوعی نوشتن بود به وسیله ی بابلیان، مصریان و چینی ها بسیار گسترش و تکامل یافت. پس از مدتی تصویر نگاری دستخوش تغییر شد یعنی به جای آن که تصویر یا شکل دلالت بر همان چیزی بکند که شکل از آن اوست، دلالت بر معنایی می نمود که با آن شکل رابطه ای داشت. مثلاً شکل پا را می کشیدند و از آن معنای راه رفتن را منظور می داشتند. این مرحله از نگارش «تصویرنگاری» نام دارد. اشکال این گونه نگارش آن بود که یک پیام را افراد مختلف به راه های گوناگونی تعبیر می کردند و این عمل مردم را در تصویر خوانی، بسیار سرگردان می نمود. از این رو، این شیوه نیز رفته رفته تغییر یافت. یعنی کم کم علایمی درست شد که نشان دهنده ی ترکیب صداها بود. مثلاً اگر به بازو "با" می گفتند، تصویر بازو دلالت بر هر چیزی می کرد که در تلفظش صدای "با" وجود داشت. مانند: بابل. این مرحله را می توان مرحله ی «هجا نگاری» نام نهاد .